“Oma, ik ben moe. Zo moe van dit leven…”
“Neem je vermoeidheid, mijn kind, en wikkel het om jezelf heen.
Als een deken in de koude wintermaanden.
Vermoeidheid komt om je een nest te maken, om je te brengen om comfortabele kleren te dragen, om je in zijn warme omhelzing te laten zinken.
Ik nodig je uit om in jezelf te blijven. Zonder kracht, zonder gedachten, zonder daden. Zoals de sneeuw die alles bedekt om de wereld te verzachten, om het te laten dempen, om het te beschermen tegen lawaai.
Accepteer de vlokken van je vermoeidheid en laat je er helemaal door bedekken.”
“Ik zou daar begraven kunnen sterven…”
“Je zult in plaats daarvan herboren worden. Zoals het zaad in de grond.
Verzet je niet tegen je vermoeidheid, wijs het niet af met duizend acties, duizend bedoelingen, duizend schuldgevoelens.
Het wil je gewoon bij de hand nemen en je leiden om in de leegte te zinken. Precies daar, waar de bron van elke innerlijke kracht ligt. Ze leerden ons om sterk te zijn door ons te verzetten.
Maar het is in overgave dat de ware helden tevoorschijn komen.”
“Ik ben bang, oma. Wat als vermoeidheid me zal vernietigen?”
“Mijn kind, je bent niet bang voor vermoeidheid maar om de controle over jezelf te verliezen.
De tijd is aangebroken om jezelf aan het leven te geven. En om samen daarmee de meest geweldige kinderen te genereren: de vruchten van je ziel!”
https://vrouwenkrachtacademie.nl/jaartraining/
Auteur: Elena Bernabè
Foto door MagicMagicMagic Flickr