2015 Een heel nieuw jaar en voor ik het eigenlijk goed besef is ook de maand januari alweer driekwart voorbij! Ik heb nog geen zin in KERST, hahaha tuut tuut.
5 maanden ben ik nu thuis, sinds september’14 heb ik een handtekening gezet onder een vaststellingsovereenkomst. Daarbij stopte mijn werkzaamheden bij mijn kantoorbaan na bijna 6 jaar. Grote veranderingen door een reorganisatie deden mij deze keuze in overleg met mijn baas maken. De ziektetraject waarin ik maanden zat, deed niet wat zij hadden gedacht dat het voor mij zou doen. Ik heb mijzelf laten verleiden door al het lekkers wat zij mij daarbij vertelden, maar niets is minder waar…Er kwam geen kers op die mooie taart voor mij. Het was of alles of niets.
In deze tijden lopen die dingen totaal anders en kijkt men naar wat iemand nog wel kan doen in onze maatschappij….Oh God, wat ben ik blij dat ik mijn gevoel ben gaan volgen. Ik melde mij beter, dit is februari’14 een jaar geleden en voelde mij gelijk al een ander mens. Ik wil niet profiteren, ik ben een goed mens met mijn vele kwaliteiten en ik kan ondanks mijn beperkingen nog altijd heel veel, WEL. Sinds september’14 verveel ik mij nog geen seconde en ik zit alweer 3 maanden van in de WW. Opzoek naar een nieuwe uitdaging! Als verkoopmedewerkster, terug in dat, waarin ik mijn hart heb verloren.
‘De tijd vliegt,’ zeggen ze wel eens als het gezellig is. Nou ik schrijf je dat voelt ook echt zo. Haast heb ik niet, want ik ben sinds september een hele trotse moeder en ook nog Oma geworden en groeit mijn kleindochter als kool. Zij is echt Hollands Glorie en wat is ze lief, wat is ze mooi, wat is zij bijzonder voor ons allemaal, dit heeft ons leven enorm verrijkt. Ik ben OMA…..met mijn 47e.
Voornemens heb ik niet genomen voor het nieuwe jaar! Ik had mijzelf al toegesproken om een gelukkig mens te blijven. Ik ben oprecht gelukkig met “mijn leven en onzichtbaar ziek zijn.” Ik ben op mijn manier ook nog best druk. Daarbij houd ik zeker rekening met mijn grenzen. Ik rust met regelmaat tussen mijn activiteiten door en ik houd mijzelf ook bezig. Zo ook ben ik nog altijd actief op Social Media en met name mijn Facebookpagina waar ik dagelijks toch probeer te posten. Wat wel mega jammer is, is dat het bloggen mij niet meer lukt zoals ik dat gewend was te doen. Schrijven met regelmaat…is schrijven via mijn tablet, pc of mobiel wanneer het mij uitkomt geworden.
Zijn het keuzes die ik maakte? Voorkeuren heb ik genomen waaraan ik voorrang gaf. Toch mis ik het wel! Nu is mijn energie batterij natuurlijk niet genoeg gevuld om alles bij te houden en daar wil ik ook niet te lang bij stil blijven staan, want het maakt mij verdrietig het was mooi maar een dag heeft niet meer uren. En ik ben daar niet verdrietig om. Ik leef, en ik leef NU en voel mij gelukkiger dan ooit tevoren. WAT EEN RIJKDOM is dit om dit te mogen beleven. Het besef hoeveel dingen ik in het leven juist zo leuk vind en hoeveel ik heb ingeleverd omdat de energie mij ontbreekt door de FM/CVS en de rest wat op mijn lijst staat tegenwoordig, dat besef ik ook aan de dingen die ik dus niet meer doe.
Een nieuw jaar, een nieuw begin, een nieuwe start wanneer het mij uitkomt zal ik er voor jullie zijn. Ik loop mijzelf niet meer voorbij, ik wil leren, ik wil zien, ik wil blijven schrijven…..maar niet meer snel!!!
Ursula, mijn leven beschreven 